Roadtrip Sydney - Perth

Zo.. Tijd voor weer een verhaaltje, want de afgelopen twee maanden is er weer enorm veel gebeurd. Ondertussen heb ik ongeveer 4700 km afgelegd, vier verschillende baantjes gehad, ben ik in vier verschillende staten van Australië geweest, ben ik gebeten door een spin (niet een gevaarlijke hoor, maar vind het wel stoer klinken natuurlijk), zijn mijn wegen gesplitst met de 3 gasten waarmee ik 3 maanden lang heb gereisd, heb ik weer een aantal nieuwe goede vrienden gemaakt, woon ik nu in een plaatsje met nog geen 700 inwoners, zit ik nu ongeveer een uur van de eerste beste supermarkt af, heb ik om mijn nieuwe werk al 2 lekke banden gereden, ben ik 5 keer vast komen zitten in het zand en heb ik meer kangoeroes gezien dan dat ik alcohol heb gedronken, wat ik toch wel vind passen in dit rijtje met bijzondere dingen.

Mijn laatste reisverslag dateert van 13 januari. Toen zat ik al dik drie weken in Sydney, waar ik o.a. kerst en oud & nieuw heb gevierd. De tweede en derde week van het jaar heb ik (als enige Nederlander) gewerkt in een magazijn, waar ik orders op moest zoeken, de vakken moest vullen, vrachtwagens uit moest laden etc. Simpel baantje, maar toch twee leuke en leerzame weken gehad. Het lekkere daar was dat je na een dag werken met 30 graden weer ‘thuis’ kwam, lekker je zwembroekje aandeed en een duik nam in de zee om een beetje af te koelen. Heerlijk als je een maand in een hostel zit met het strand op 100 meter. Ondertussen waren o.a. Sake, Tomas en Luuk, waarmee ik de oostkust heb gedaan alweer richting het zuiden vertrokken. Tijdens mijn laatste werkweek belde Luuk mij op, omdat hij werk voor me had vlak boven Melbourne. Dit zou meetellen voor het ‘second year visa’, dus het leek me een mooie mogelijkheid. Voor de gene die het vorige verslag niet hebben gelezen; het second year visa betekent dat je nog een jaar kunt wonen en werken in Australië. Om deze te krijgen moet je echter wel 3 maanden werken als fruitplukker of als hulpje op een boerderij o.i.d. Het moet dus zeg maar een beetje platteland werk zijn. Het werk in Sydney telde dus niet mee en deed ik alleen voor de ervaring en het geld. Het werk waar Luuk mij over had gebeld zou ook leuk zijn voor de ervaring en het geld, plus het voordeel van het second year visa. Ik heb dus de trein gepakt naar Melbourne, waar ze me diezelfde dag nog hebben opgepikt. Luuk zat samen met drie andere Nederlanders die ik uit Sydney kon op een camping, waar ik ook mijn tentje heb opgezet. In dit plaatsje Shepparton hebben we ongeveer 3 weken gezeten en gewerkt als o.a. druiven en peren plukkers. Redelijk zwaar werk, omdat je met 35 graden in de volle zon aan het werk bent. Ook zien je armen er na twee dagen uit als die van een One Directionfan nadat Zayn uit de band was gestapt; had mezelf namelijk over gesneden.. Toch een leuke ervaring, maar het bleek helaas heel slecht te verdienen. Luuk en Julius (1 van de andere Nederlanders) vertrokken na 2,5 week naar Melbourne. Michael, Kim en ik bleven nog even op de camping om te zoeken naar iets anders totdat we in contact kwamen met iemand uit West Australië. Die gaf aan dat we daar voor 3 maanden konden werken en aardig wat geld konden verdienen. We konden dan het beste de week na het belletje komen, want op dat moment was het daar nog de hele week over de 40 graden, dus dat kwam perfect uit.
Maar wat een momentje was dat. Toch 3 weken vrij wanhopig opzoek geweest naar werk en dan zomaar werk hebben wat goed betaalt en voor second year visa is. Wat waren wij blij! Omdat we dus goed werk hadden, maar ook om het plaatsje Shepparton te verlaten en aan een roadtrip van dik 4700 km (zelfde afstand als van Leeuwarden naar Irak) te beginnen! Een nieuw avontuur, een nieuwe uitdaging en een begin van een reeks mooie ervaringen.

De roadtrip was echt super. Ik heb dit gedaan met Kim en Michael, die samen een auto hadden gekocht. Een Kia Rio, waarmee we de outback in zijn gegaan. Er waren meer mensen die ons voor gek verklaarden dan die enthousiast waren. Het was ook niet zomaar iets.. het kon zijn dat we uren niemand tegen zouden komen, het zou rond de 40 graden worden, ‘s nachts rijden mocht sowieso niet i.v.m. wilde dieren op de weg en roadtrains (enorme vrachtwagens) zouden gevaarlijk zijn. Door al die verhalen van locals waren we wat gespannen voor deze rit, maar juist doordat mensen zeggen dat we gek zijn en enorm goed op moeten passen als we het wel gaan doen gaat mijn hartje wat harder kloppen van adrenaline. Van oost naar west, opzoek naar het onbekende. Het blijft een heerlijk gevoel.

Ik weet nog dat ik vroeger op vakantie ging naar Frankrijk en dat die rit van soms 2 dagen eeuwen leek te duren. Achterin de auto, andere muzieksmaak dan je ouders, volume die mijn broertje en ik altijd harder wilden hebben en alleen maar snelweg waar je over heen reed. Het waren nooit echt de leukste ritjes, maar deze rit van 10 dagen heb ik me geen seconde verveeld. Sowieso omdat we een leuk groepje hadden met zijn drieën (met zelfde muzieksmaak en zelfde voorkeur voor de stand van de volumeknop) en omdat de rit gewoon enorm vet was. Vanaf Shepparton via Melbourne op de Great Ocean Road terecht gekomen. Zoals de naam al zegt, een mooie route langs de kust. Deze weg bracht ons de dag erna naar Adelaide, de hoofdstad van de staat Zuid Australië, waar we twee dagen hebben gechilled. Beetje op het strand liggen, biertje op het terras.. Weer even het goede leven na 3 weken peren plukken. Vervolgens naar Port Lincoln gereden wat bekend staat als 1 van de 3 plekken op de wereld waar je kunt kooiduiken met haaien. Helaas heb ik bijna al mijn geld achter gelaten op de oostkust, dus kon ik me geen duikje meer veroorloven. Wel hebben we een enorm vette dagtrip gedaan met een local, die ons voor ongeveer €50 meenam in zijn enorme Jeep. Op de meest vette plekken geweest, door zandduinen gescheurd, over het strand gereden en wezen sandboarden. Echt een onvergetelijke dag!

Op het laatste deel van de roadtrip kreeg ik het echte Australische gevoel te pakken. Zo zijn we de hele zuidkust afgegaan hebben we onderweg o.a. de op 1 na langste recht doorgaande weg van de wereld bedwongen. We hebben overnacht bij het Nullarbor Roadhouse, wat ook echt het enige stukje van leven is op die ongeveer 1000 km. Daar liepen we de pub in waar 6 wat oudere truckdrivers ons eerst aankeken van wat moeten jullie hier?! Later met twee van hun aan de praat geraakt en een prachtige avond gehad. Ze lieten ons hun enorme vrachtwagens zien, mochten er even inzitten, hebben wilde dingo’s (redelijk gevaarlijke honden) op de weg zien lopen en hebben verhalen (inclusief foto’s) aangehoord over dat ze haaien hadden gevangen, elanden en kangoeroes hadden neergeschoten en opgegeten, uilen en slangen hadden aangereden en over hun dochters, die met een jachtgeweer van 1,5 meter ook regelmatig de bossen in gaan om te jagen. Ja,, dan besef je wel even dat je in het échte Australië zit. Zulke avonden zijn voor mij zelf veel meer waard dan bijvoorbeeld skydiven.

Verder onderweg nog bijzondere dingen gezien als dode kangoeroes langs de weg, die werden opgegeten door een 2 meter lange adelaar en 40 kraaien, verlaatte benzinestations in een dorpje met 10 inwoners en soms een uur lang niemand tegen komen onderweg.

Donderdagavond kwamen we aan op de bestemming. We slapen in een hotel in dit kleine dorpje met dus ongeveer 700 inwoners. Oud hotel, maar wel allemaal een eigen kamer en een gedeelde woonkamer met z’n vieren (Julius is overgevlogen vanaf Melbourne). We hebben dus ons eigen stekje. We hebben geen keuken, maar een barbecue en een tafel. Ook het water voor de pasta etc. moeten we dus opwarmen op de barbecue haha. Koken neemt dagelijks dus zo’n anderhalf uur in beslag, maar omdat het gewoon gezellig is, is dat zeker geen probleem.
Verder hebben we de beste baas die je je kunt wensen. Hij is gelijk die donderdagavond in het hotel gekomen met zijn vrouw, waar we een biertje hebben gedaan in de pub van het hotel. De dag erna zijn we gelijk begonnen met werken. Op de plantage van ongeveer 6 vierkante kilometer staan enorm veel boompjes. Aan die boompjes zitten dunne takjes die wij er af moeten hakken met messen van een halve meter. Van die takken maken ze dan op de werkplaats bijvoorbeeld schuttingen. Op de werkplaats heb ik nu ook anderhalve dag gestaan en is ook leuk om te doen. Verder hebben we daar onze eigen auto, die bij ons zeg maar niet in aanmerking komt voor de nieuwe apk. Hiermee dus al een paar keer vast komen te zitten in het zand, waar de meeste wegen op de plantage van zijn. Dat rijden in zacht zand zijn wij kaaskoppen natuurlijk niet gewend, maar alles went, dus dat ook.

Al met al hebben we het hier enorm naar ons zin en proberen we hier tot eind mei / begin juni te blijven. Dan is het weer tijd om rustig aan naar huis te komen. Begin juni wil ik richting Azië voor een paar weken en dan hoop ik eind juni weer thuis te zijn. Ik gok dat ik rond de 23e van juni weer in ons kikkerlandje ben. Dan heb ik hier even lekker overwinterd en ben ik thuis weer helemaal klaar voor de zomer!
Als ik soms terugdenk aan hoe ik weg ben gegaan en hoe ik er nu voorsta kan ik soms niet geloven wat ik ondertussen allemaal heb gedaan en geleerd. Je leert zoveel mensen kennen van over de hele wereld, je komt op de meest bijzondere plekken en doet je meest bijzondere ervaringen op door bijvoorbeeld zoals nu tussen de Australiërs en kangoeroes te werken. Wie kan dat nou zeggen?? Ook is het leuk om te zien hoe vaak je plannen veranderen. Ik lees nu op mijn Facebook terug dat ik van plan was om 2-3 maanden weg te gaan. Dit zijn er straks uiteindelijk 9 geworden. Ook die vrijheid is dus heerlijk als je niet hoeft te stressen over werk of een studie thuis!

Maaruhh.. Zo wel weer genoeg geouwehoerd.. Als ik zo door ga blijft er niks meer over wat ik nog kan vertellen thuis. Het was weer gezellig mensen! See you guys in June!

Cheers!